Εκθέματα: Ενοτητα 1
Ενότητα 1
Τριφυλλόσχημη Οινοχόη
Χάλκινη οινοχόη, η οποία δεν σώζεται ακέραια. Έχει σφαιρικό σώμα, ψηλό λαιμό και τριφυλλόσχημο χείλος. Στη βάση του λαιμού του αγγείου φέρει περιμετρικά εγχάρακτη διακόσμηση με αβαθείς ταινίες. Χρονολογείται μεταξύ του 10ου και του 6ου αι. π.Χ. Η οινοχόη αποτελούσε συνήθη τύπο αγγείου και χρησιμοποιούνταν για την έκχυση κρασιού (οίνος και χέω) στα κύπελλα. Εκτός από τη χρηστική αυτή τους ιδιότητα, οι οινοχοές χρησιμοποιούνταν συχνά και ως ταφικά κτερίσματα.
Ψέλλιο (βραχιόλι)
Χάλκινο βραχιόλι, τριγωνικής διατομής διακοσμημένο με εγχάρακτα, γραμμικά μοτίβα. Αποτελούσε κτέρισμα γυναικείας ταφής. Χρονολογείται μεταξύ του 9ου και του 6ου αι. π.Χ. και βρέθηκε στην περιοχή Νταηλάκη Καστοριάς. Ψέλλια (βραχιόλια) φορούσαν οι γυναίκες στους πήχεις αλλά και στους βραχίονες των χεριών και μαζί με τις σπειροειδείς πόρπες (παραμάνες), τις περόνες και τους σφηκωτήρες (σε μορφή ελατηρίου για να τυλίγονται τα μαλλιά τους), αποτελούσαν βασικά αντικείμενα στολισμού των γυναικών σε όλες τις εποχές.
Περίαπτο με Αίγαγρο
Χάλκινο, ζωόμορφο περίαπτο που απεικονίζει αίγαγρο, ο οποίος, όρθιος, «στέκεται» επάνω σε αντικείμενο αμφικωνικού σχήματος με διάτρητο σώμα. Αποτελούσε κτέρισμα γυναικείας ταφής και ήταν τοποθετημένο στο ύψος της κοιλιάς της νεκρής. Χρονολογείται μεταξύ του 9ου και του 6ου αιώνα π.Χ. και βρέθηκε στην περιοχή Νταηλάκη της Καστοριάς.
Ο αίγαγρος, ένα αριστούργημα της γεωμετρικής τέχνης, αποδίδεται με ψηλά πόδια, λεπτό λαιμό και μακρύ ρύγχος, τα κέρατά του στρέφονται προς τα πίσω και η κοντή ούρα του είναι γυρισμένη προς τα επάνω. Το σώμα του είναι διακοσμημένο με εγχάρακτα μοτίβα.
Παρόμοια περίαπτα, με απεικονίσεις ζώων αλλά και ανθρώπων έχουν βρεθεί σχεδόν σε όλο τον Ελλαδικό χώρο αλλά και τα Βαλκάνια και την Ανατολία. H χρήση και ο ρόλος τους δεν μας είναι ακόμη σαφής, ωστόσο το γεγονός ότι έχουν βρεθεί σε ταφές και σε ιερά, ίσως υποδηλώνει τη συμμετοχή τους σε τελετουργικές πρακτικές.
Συμποσιαστής
Μπρούτζινο αγαλματίδιο που απεικονίζει ανδρική, γενειοφόρο μορφή σε ανάκλιντρο. Στηρίζεται στο δεξί του χέρι σε προσκέφαλο, με το οποίο και κρατάει κέρας (αγγείο πόσης) που περιείχε κρασί. Είναι γυμνός από τη μέση και πάνω, ενώ το κάτω μέρος του σώματός τους είναι τυλιγμένο με ιμάτιο διακοσμημένο με στικτά άνθη.
Χρονολογείται μεταξύ του 6ου και του 5ου αιώνα. Εντοπίστηκε στην κορυφή Αλεβίτσα Διποταμίας του νομού Καστοριάς, σε υψόμετρο 1585μ. από ιδιώτη και παραδόθηκε στην Εφορεία Αρχαιοτήτων.
Ο «συμποσιαστής» είναι αγαπητό θέμα στην ελληνική αρχαιότητα και συναντάται τόσο στην ελληνική αγγειογραφία, όσο και σε αγαλμάτια (πήλινα και μεταλλικά). Το συγκεκριμένο όμως μπρούτζινο αγαλμάτιο ήταν προσαρτημένο πάνω σε κρατήρα ή τρίποδα, δηλαδή επάνω σε μεγάλων διαστάσεων σκεύη τα οποία χρησιμοποιούνταν για την αραίωση του κρασιού με νερό.
